Kościół św. Elżbiety w Gdańsku

Kościół św. Elżbiety w Gdańsku, zabytkowy kościół rektorski, leży w granicach parafii św. Brygidy archidiecezji gdańskiej. Zbudowany w stylu gotyckim, jest jednonawowy z jedną wieżą, gwiaździstym prezbiterium oraz boczną kaplicą. Historia kościoła rozpoczęła się w latach 1393-1394, gdy do przytułku dla ubogich dobudowano kaplicę. W 1417 roku ukończono budowę kościoła, który z biegiem lat przekształcał się, m.in. w 1557 roku przeszedł pod władanie ewangelików reformowanych. W 1844 roku został sprzedany wojsku i do 1945 roku pełnił rolę kościoła garnizonowego, co znacznie ograniczyło jego działalność religijną. Po pożarze w marcu 1945 roku, spowodowanym przez żołnierzy Armii Czerwonej, kościół uległ zniszczeniu. Odbudowę podjęli księża pallotyni, a jego ponowne otwarcie nastąpiło w 1947 roku. Organy, niegdyś zbudowane przez Andrzeja Hildebrandta, uległy zniszczeniu, a nowe, zainstalowane w 1957 roku, mają 15 głosów. Kościół przeszedł remont w 1993 roku i zyskał nowy wystrój wnętrza. Ciekawostką jest, że oryginalny hełm wieży nie został odbudowany po 1945 roku, a jego miejsce zajęto daszkiem. Kościół św. Elżbiety jest nie tylko ważnym punktem na mapie Gdańska, lecz również miejscem o istotnym znaczeniu historycznym i kulturowym, świadczącym o burzliwych losach tego miasta.