Kościół św. Franciszka Serafickiego w Poznaniu

Kościół św. Franciszka Serafickiego w Poznaniu, znany jako Kościół bernardynów, to barokowa świątynia z murowanym klasztorem zlokalizowana przy ul. Garbary. Jej historia sięga 1455 roku, kiedy to biskup Andrzej Bniński przekazał teren bernardynom, którzy wkrótce zbudowali drewniany kościół. Murowana budowla w stylu późnego gotyku została konsekrowana w 1473 roku. W ciągu swojej historii kościół przeszedł liczne zniszczenia, w tym odpotopu szwedzkiego oraz podczas II wojny światowej, kiedy stał się miejscem oporu dla Niemców. Po wojnie budowla została odbudowana przez minorytów, a w 1988 roku utworzono tam centralną bibliotekę starodruków oraz muzeum związane z misjami. Architektura kościoła charakteryzuje się masywną, jednonawową konstrukcją z barokową fasadą i dwiema 29-metrowymi wieżami projektu Jana Adama Stiera. Wewnątrz znajduje się bogato zdobione wnętrze z ołtarzem głównym oraz licznymi rzeźbami franciszkańskimi. Ciekawostką jest krucyfiks z XVIII wieku, obecny w kaplicy Krzyża, przeniesiony z klasztoru reformatów w Wieleniu. Klasztorowa biblioteka zawiera cenne rękopisy, w tym inkunabuły, a także etnograficzne zbiory związane z misjami. Kościół pełni rolę stacyjnego w czasie Wielkiego Postu od 2017 roku.