Kościół św. Jacka w Warszawie

Kościół św. Jacka, znajdujący się na Nowym Mieście w Warszawie, to imponująca budowla w stylu barokowym z elementami postgotyku, wzniesiona w latach 1603–1639 z fundacji warszawskich mieszczan. Zbudowany według projektu Giovanniego Battisty Trevana, a pod nadzorem muratora Jana Włocha, kościół był pierwszą świątynią na świecie poświęconą polskiemu świętemu Jackowi Odrowążowi. Historia kościoła sięga 1603 roku, kiedy dominikanie postanowili zbudować nową świątynię, pozyskując odpowiednią działkę i fundusze. W początkowym etapie, dominikanie uruchomili cegielnię, co przyczyniło się do przyspieszenia budowy. Uroczyste poświęcenie świątyni miało miejsce w 1661 roku, ale kościół wielokrotnie doświadczał zawirowań historycznych, w tym epidemii cholery, potopu szwedzkiego i II wojny światowej, kiedy to został zniszczony przez Niemców w 1944 roku. Odbudowę zakończono w 1959 roku, przywracając budowli wczesnobarokowy styl. W kościele znajdują się wartościowe elementy wyposażenia, takie jak kaplica Kotowskich, rzeźba Ecce Homo oraz liczne nagrobki i epitafia. Dziś kościół św. Jacka pełni ważne funkcje duszpasterskie, oferując szereg programów i wsparcia dla społeczności, w tym Duszpasterstwo Akademickie, Poradnię Rodzinną oraz różnorodne wspólnoty i grupy religijne, co świadczy o jego żywotności i znaczeniu w lokalnej kulturze.