Kościół św. Jana w Stargardzie

Kościół Świętego Jana w Stargardzie to ważny zabytek rzymskokatolicki z historycznymi korzeniami sięgającymi średniowiecza, związany z miejscową komandorią joannitów. Początki świątyni przypadają na drugą połowę XIII wieku, kiedy to powstała kaplica konwentualna, która później została zastąpiona przez późnogotycki kościół. Budowla ma charakter trójnawowego kościoła halowego z halowym chórem obejściowym i wieżą zachodnią. Pierwsze prace budowlane we wnętrzu miały miejsce w drugiej ćwierci XIV wieku, a wieża zaczęła być wznoszona od 1408 roku. Przy analizie konstrukcji można wyróżnić cztery fazy budowy chóru, który z czasem przekształcono z jednonawowego na halowe założenie. Kościół posiada sklepienia gwiaździste w nawie głównej oraz krzyżowe w nawach bocznych. W przeciwnym razie omijały go pożary, jednak dwukrotnie zniszczona została wieża, co skutkowało jej odbudową. W 1892 roku dobudowano nową, stożkową wieżę o wysokości 99 m. W 1998 roku podczas remontu wieży odkryto metalową kulę z dokumentami, które trafiły do Muzeum Miejskiego. Po II wojnie światowej kościół został przekazany Kościołowi rzymskiemu, a księża z Towarzystwa Chrystusowego rozpoczęli renowację obiektu, w tym remont dachu oraz pracę nad wnętrzem. Do najcenniejszych elementów wyposażenia świątyni przed wojną należał późnogotycki poliptyk świętojański, który zdemontowano i przekazano do Muzeum Narodowego w Szczecinie. Kościół posiada także barokową ambonę oraz organy z 1731 roku. W 2005 roku wzbogacił się o relikwie świętego Rafała Kalinowskiego. Kościół Świętego Jana, z jego bogatą architekturą oraz historią, jest ważnym miejscem w Stargardzie, podkreślającym kulturalną i religijną tożsamość regionu.