Kościół św. Katarzyny w Gdańsku

Kościół św. Katarzyny w Gdańsku, najstarszy kościół parafialny na Starym Mieście, został zbudowany w latach 1227–1239 z fundacji książąt Pomorza Gdańskiego. W trakcie swojej historii świątynia przechodziła wiele zmian i rozbudowy, szczególnie po 1379 roku. Przez kilka wieków, od 1555 do 1945 roku, kościół był w rękach protestanckich. Jego patronką jest św. Katarzyna Aleksandryjska, a imponująca wieża ma 76 m wysokości i zakończona jest barokowym hełmem zaprojektowanym przez Jacoba van den Blocka w 1634 roku. Wnętrze kościoła zdobią obrazy Antona Möllera oraz Izaaka van den Blocka, a wśród zabytków wyróżnia się nagrobek astronoma Jana Heweliusza, datowany na 1659 rok. Szczególną wartość ma obraz Matki Boskiej Bołszowieckiej, przeniesiony po II wojnie światowej z sanktuarium w Bołszowcach. Z historycznych wydarzeń warto wspomnieć, że w 1298 roku Władysław Łokietek sprawował w kościele sądy. Kościół ucierpiał w wyniku pożaru w 1905 roku oraz w 1945 roku, kiedy to zniszczeniu uległy dachy i część sklepienia. Odbudowa trwała wiele lat, zakończona w 1982 roku. W wieży kościelnej znajduje się Muzeum Zegarów Wieżowych, będące oddziałem Muzeum Historycznego Miasta Gdańska. Jedną z ciekawostek jest montaż w 2011 roku jedynego na świecie zegara pulsarowego. Kościół jest również miejscem bogatej historii carillonów. Pierwszy z nich zainstalowano w 1575 roku, a obecny instrument składa się z 50 dzwonów o wadze 17 115 kg, co czyni go największym koncertowym carillonem w Europie Środkowej. Ostatni i największy dzwon, Katarzyna, waży 2845 kg i został zainstalowany w 2013 roku. Kościół św. Katarzyny nie tylko pełni funkcje religijne, ale jest również ważnym punktem na mapie kulturalnej Gdańska, świadczący o jego bogatej historii oraz dziedzictwie.