Kościół św. Kazimierza w Warszawie

Kościół św. Kazimierza, znany również jako sakramentek, znajduje się na Nowym Mieście w Warszawie, przy Rynku Nowego Miasta 2. Został wybudowany w latach 1688–1692 z inicjatywy królowej Marii Kazimery Sobieskiej, która przekształciła dawną rezydencję stolnika wyszogrodzkiego Adama Kotowskiego w zespół kościelno-klasztorny dla zakonu sakramentek. Architektem był Tylman van Gameren, a poświęcenie kościoła miało miejsce w 1692 roku. W XVIII wieku kościół przeszedł liczne przebudowy, m.in. dodano iluzjonistyczne ołtarze i nowe organy. W 1740 roku wzniesiono budynek klasztorny projektu Antonio Solari. Po 1794 roku, wskutek rozbiorów, klasztor utracił wiele dóbr, a w 1855 roku kościół uległ zniszczeniu w wyniku pożaru. W II wojnie światowej był wykorzystywany jako szpital, a 31 sierpnia 1944 roku został zrównany z ziemią podczas ostrzału, co spowodowało tragiczną śmierć około 1000 osób. Architektonicznie, kościół charakteryzował się trójkondygnacyjną bryłą, kopułą i nietypowym układem wnętrza opartego na planie krzyża greckiego. Dekoracje zewnętrzne były bogate, z elementami barokowymi i klasycystycznymi, a wnętrze zdobiły liczne obrazy i rzeźby, w tym nagrobki członkiń rodziny Sobieskich. Drewniane ambony i liczne srebrne naczynia liturgiczne świadczyły o jego bogactwie. Ciekawostką jest, że obecnie odnajdujemy w architekturze świątyni głęboką symbolikę powiązaną z ideą adoracji Najświętszego Sakramentu, oraz że kościół, mimo licznych zniszczeń, stał się ważnym punktem na mapie kulturowej Warszawy, a jego historia jest nierozerwalnie związana z historią Polski i jej monarchów. Remonty po wojnie, trwające w latach 1948–1952, przywróciły jego funkcje sakralne i uczyniły go miejscem pamięci o tragicznych wydarzeniach z przeszłości.