Kościół św. Stanisława Kostki w Poznaniu

Kościół świętego Stanisława Kostki w Poznaniu, zlokalizowany przy ulicy Tadeusza Rejtana 8 na Winiarach, został zbudowany w latach 1930–1932 na podstawie projektu Stefana Cybichowskiego. Jego konsekracji dokonał kardynał August Hlond 1 listopada 1932. Charakteryzuje się stylem neoklasycystycznym i halową trzynawą konstrukcją z absydą, której fasada wzbogacona jest o wysoki portyk wsparty na sześciu kolumnach jońskich. W 1933 roku wzniesiono obok kościoła dzwonnicę o wysokości 34 metrów, a przed 1936 zainstalowano pięć witraży, w tym największy w prezbiterium, zniszczony w czasie II wojny światowej. Kościół, znajdujący się na przedpolu Cytadeli, był mocno uszkodzony podczas walk zimą 1945 roku. Wnętrze kościoła dzieli się na trzy nawy, a główny ołtarz, który zniszczyli Niemcy, zawierał obraz Pana Jezusa autorstwa Tadeusza Pruszkowskiego. Nowe wyposażenie wnętrza, w tym ołtarze boczne oraz dębowy krucyfiks, pochodzi z lat 80. XX wieku. Od 2017 roku kościół pełni funkcję stacyjnego miejsca modlitwy w okresie Wielkiego Postu. Interesującym elementem jest obraz Matki Bożej Ucieczki Grzesznych, namalowany przez siostrę Magdalenę Hekker w 1936 roku, oraz dwa relikwiarze, z których jeden, zawierający relikwie św. Stanisława Kostki, przetrwał wojnę dzięki ukryciu. Na terenie kościelnym znajduje się dom parafialny oraz grota Matki Bożej z Lourdes. Kościół, będący ośrodkiem kultu i miejskiego życia religijnego, zyskał na znaczeniu, wzbogacając historię i kulturę Poznania.