Kościół św. Walentego w Woźnikach

Kościół św. Walentego w Woźnikach to zabytkowy, drewniany obiekt sakralny, który ma swoje korzenie w XV wieku, wspomniany po raz pierwszy w 1490 roku. W 1696 roku wzniesiono nowy kościół, fundowany przez mieszczan, a po wybudowaniu murowanego kościoła w Woźnikach, drewniana świątynia przekształciła się w kaplicę. W 1702 roku dobudowano do niej kruchtę, a po pożarze w 1789 roku pełniła rolę kościoła parafialnego do 1813 roku, a następnie służyła jako kościół cmentarny. W 1901 roku wnętrze kościoła ozdobił Oskar Kowalewski dekoracjami malarskimi, a także wymieniono ołtarz św. Walentego. Trwające od 2000 roku prace remontowo-konserwatorskie obejmowały m.in. remont dachu, wymianę podłogi oraz odnowienie polichromii. Kościół, zbudowany w konstrukcji zrębowej, charakteryzuje się orientacją, prostokątnym rzutem oraz brakiem wyszczególnionego prezbiterium. Od północno-wschodniej strony przylega do niego zakrystia, a od zachodniej kruchta. Smukła, ośmioboczna wieżyczka z latarnią zwieńcza dach, który jest gontowy i dwuspadowy, przechodzący nad częścią prezbiterialną w dach wielospadowy. Wnętrze kościoła zdobią m.in. ołtarz św. Walentego z początku XX wieku oraz renesansowa ambona z dekoracją z papier mâché. Ciekawostką jest, że w sąsiedztwie kościoła znajduje się grób księdza Józefa Lompy, znanego górnośląskiego poety i nauczyciela, co podkreśla kulturalne znaczenie tego miejsca. Kościół jest częścią szlaku architektury drewnianej województwa śląskiego, co czyni go istotnym punktem na mapie regionalnych zabytków. Otoczony cmentarzem, centrum lokalnej historii i tradycji, stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego Górnego Śląska.