Kościół św. Wawrzyńca w Wołowie

Kościół św. Wawrzyńca w Wołowie to zabytkowa świątynia znajdująca się w archidiecezji wrocławskiej. Pierwsza, drewniana wersja kościoła została zastąpiona murowaną konstrukcją, której budowę rozpoczęto w 1391 roku z fundacji księcia Henryka III głogowskiego. Sklepienia świątyni wykonano w latach 1406–1408. Kościół ulegał odbudowom po pożarach w 1465 i 1689 roku, a jego restauracja miała miejsce w 1711 roku. W przebudowie w latach 1471–1483 zyskał on charakter późnogotycki. Od XVI wieku kościół stał się głównym miejscem kultu luterańskiego w Wołowie, z krótkim okresem katolickim między 1682 a 1701 rokiem. W 1908 roku dobudowano kruchtę od strony zachodniej. Świątynia ma czteroprzęsłową, prostokątną nawę oraz wydłużone prezbiterium zakończone poligonalnie. Całość jest oskarpowana, a wnętrze to trzynawowe pomieszczenie z halowymi sklepieniami klasztornymi z XVIII wieku, wspartymi na kwadratowych filarach, z wyjątkiem prezbiterium, które ma sklepienie krzyżowo-żebrowe. W murach znajdują się liczne renesansowe i barokowe epitafia wołowskich mieszczan z XVI-XVIII wieku. Pomiędzy nawą a prezbiterium ulokowana jest kwadratowa wieża, obok której zlokalizowano zakrystię. Z interesujących elementów kościoła warto wskazać organy Adama Horato Caspariniego z lat 1715–1717, które zachowały bogato zdobiony prospekt oraz liczne oryginalne piszczałki. Po 1945 roku kościół został opuszczony i podupadł, aż do 1973 roku, kiedy to został przejęty przez Kościół katolicki i 9 sierpnia 1981 roku poświęcony. Do 1998 roku pełnił funkcję kościoła pomocniczego, a od 2001 roku organizowany jest w nim Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej Cantus Organi. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że w 1504 roku w tej świątyni pochowany został książę Jan II Szalony. Kościół św. Wawrzyńca stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego regionu, łącząc różnorodne style architektoniczne oraz historię miejscowej społeczności.