Kościół Świętego Krzyża w Rzeszowie

Kościół Świętego Krzyża oraz zespół budynków konwentu popijarskiego w Rzeszowie to znaczący zabytek, którego historia sięga XVII wieku. Świątynia, wzniesiona w latach 1644–1649 przez muratora Jana Cangera, jest przykładem późnego renesansu, a jej fasada została przebudowana w stylu późnobarokowym w latach 1705–1707 przez Tylmana z Gameren. Zespół budynków mieści Muzeum Okręgowe oraz I Liceum Ogólnokształcące. Kościół służył jako miejsce duchowe dla uczniów, co przyczyniło się do jego określenia jako "kościół studencki", mimo że współczesne duszpasterstwo studenckie znajduje się w innych świątyniach. Klasztor otrzymał statut w 1668 roku, co czyni go jednym z pierwszych kolegiów pijarskich w Polsce. W okresie swojego istnienia, kościół i szkoła prowadzone przez pijarów zyskały renomę i przyciągały uczniów z okolicznych terenów. Po kasacie zakonu w 1786 roku, kościół przeszedł szereg modyfikacji; stał się miejscem wykładów dla uczniów, a jego wnętrza zostały pozbawione cennych elementów wystroju. W XX wieku, po zakończeniu II wojny światowej, rozpoczęto odbudowę zniszczeń, a kościół znów pełnił istotną rolę w edukacji oraz życiu duchowym miasta. Architektura kościoła, charakteryzująca się symetrią, zwieńczona jest dwoma wieżami, co nadaje mu monumentalny charakter. Wnętrze zdobią stiuki autorstwa J. Ch. Falconiego, a bogaty wystrój sakralny przyciąga uwagę turystów i miłośników sztuki. Ciekawym aspektem jest historia fresków, które w latach 1688–1697 namalował ojciec Łukasz Ziemecki, a które nawiązują do bogatej tradycji edukacyjnej pijarów. Zespół budynków, wpłynął na rozwój kulturowy Rzeszowa, a jego architektura stanowi istotny element historii miasta. W 1979 roku zespół budynków został wpisany na listę zabytków, co podkreśla jego znaczenie jako elementu dziedzictwa kulturowego regionu.