Kościół Świętej Trójcy w Gdańsku

Kościół Świętej Trójcy w Gdańsku to późnogotycka świątynia zbudowana dla franciszkanów w latach 1422-1433, znajdująca się w dzielnicy Lastadia. Stanowi część zespołu klasztornego Braci Mniejszych Konwentualnych, do którego należy także kaplica św. Anny oraz zabudowania klasztorne. Po reformacji w 1556 roku kościół został przekształcony w miejsce działalności Gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, a kaplica św. Anny stała się centrum nabożeństw w języku polskim. W XIX wieku klasztor zaadaptowano na Muzeum Miejskie, a obecnie jest oddziałem Muzeum Narodowego w Gdańsku. Architektura kościoła wyróżnia się trójnawową halą z prezbiterium zamkniętym prostokątnie i charakterystycznymi schodkowymi szczytami. Wnętrze nakryte jest sklepieniem łączącym formy gwiaździstego i sieciowego, a dekoracje skupiają się na bogato zdobionych filarach oraz emporze chóru muzycznego. W kościele zachowały się cenne dzieła ruchome z XV-XVIII wieku, w tym późnogotycki krucyfiks oraz tryptyki, a także organy z XVII wieku, które przeszły znaczną rekonstrukcję. Kaplica św. Anny z 1480 roku została zaprojektowana na planie nieregularnego prostokąta i zdobiona jest barokowym wystrojem. Kościół nie tylko wznosi się jako przykład późnogotyckiej architektury ceglanej, ale stanowi też ważny ośrodek kultury oraz historii Gdańska, w którym odkryte zostały oryginalne szyby z XV wieku, a także krypta patrycjuszowskich rodów. Ciekawostką jest odbudowa XVIII-wiecznego prospektu organowego, która zakończyła się w czerwcu 2018 roku, przywracając do użycia cenny instrument, który przez lata był przechowywany w nieodpowiednich warunkach. Kościół Świętej Trójcy to miejsce o bogatej historii, które przetrwało burze dziejowe, stanowiąc cenny element gdańskiego dziedzictwa kulturowego.