Kościół Dobrego Pasterza w Istebnej

Kościół Dobrego Pasterza w Istebnej to rzymskokatolicki kościół parafialny, zbudowany w latach 1792-1794 na miejscu wcześniejszej drewnianej kaplicy z 1720 roku, która powstała w wyniku misji jezuickiej. Murowana świątynia, zaprojektowana przez Józefa Drachnego, przejęła elementy starej kaplicy, w tym krzyż z drewna lipowego, być może autorstwa uczniów Wita Stwosza. Obecny kształt kościoła uzyskano po rozbudowie w latach 1928-1929, a jego wnętrze zdobią polichromie wykonane przez istebniańskich artystów, Jana Wałacha i Ludwika Konarzewskiego. W ołtarzu głównym znajduje się obraz J. Wałacha przedstawiający Jezusa Dobrego Pasterza, otoczony płaskorzeźbami apostołów oraz figurą Matki Boskiej Częstochowskiej. Warto zwrócić uwagę na motywy młodopolskie, takie jak ambona w kształcie łodzi oraz chrzcielnica przypominająca muszlę, również autorstwa Konarzewskiego. W kościele znajduje się kaplica z realistycznym malowidłem przedstawiającym procesję górali, a lewy boczny ołtarz ukazuje apostoła Piotra jako opiekuna góralskiej pary. Wyjątkowe są lampy sufitowe w formie tradycyjnych beczułek góralskich, a także konfesjonały w stylu hiszpańskim, wykonane przez snycerza Józefa Bocka. Wokół kościoła rozciąga się stary cmentarz, gdzie znajdują się żeliwne krzyże oraz nowy cmentarz, na którym spoczywają znane postacie związane z regionem. W pobliżu kościoła znajduje się również zabytek w postaci dawnej szkoły parafialnej z 1819 roku, upamiętniającej alpinistę Jerzego Kukuczkę. Kościół, w którym splatają się elementy historii, kultury i sztuki, jest ważnym punktem na mapie regionu, łączącym tradycję góralską z religijnym dziedzictwem.