Kościół Matki Bożej Łaskawej w Warszawie

Kościół Matki Bożej Łaskawej, dawnej siedziby jezuitów w Warszawie, znajduje się na Starym Mieście przy ul. Świętojańskiej 10 i stanowi ważne sanktuarium w stolicy. Zbudowany w latach 1609-1626, prawdopodobnie według projektu Jana Frankiewicza, łączy elementy architektury włoskiej, północnoeuropejskiej oraz cechy charakterystyczne dla Polski, takie jak sklepienie lubelskie. Świątynia jest manierystyczno-barokową, jednonawową budowlą z ozdobnym szczytem i kopułą nad absydą. Historii kościoła towarzyszy wiele ważnych wydarzeń, m.in. zniszczenie w 1656 roku podczas najazdu szwedzkiego, a później przekształcenie go w aptekę i szkołę, które zakonnicy jezuitów założyli przy nim. Po kasacji zakonu w 1773 roku kościół pełnił różne role, aż do powrotu jezuitów w 1918 roku. W 1944 roku, podczas II wojny światowej, świątynia została niemal całkowicie zniszczona, ale od tego czasu odzyskała swoją funkcję. W kościele znajdują się cenne dzieła sztuki, w tym obraz Matki Bożej Łaskawej, koronowany przez papieża, oraz rzeźba niedźwiedzia, która nawiązuje do lokalnych legend. Wewnątrz można również zobaczyć tablicę pamiątkową poświęconą wizytom Jana Pawła II, a także nowoczesne Anielskie drzwi autorstwa Igora Mitoraja. Kościół kryje również gotyckie podziemia, w których odkryto liczne epitafia i pamiątki historyczne. Ciekawostką jest legenda mówiąca o rzeźbie niedźwiedzia, który reprezentuje nieszczęśliwego księcia Mieszka, oczekującego na miłość. Kościół Matki Bożej Łaskawej odgrywa kluczową rolę w kulturowej i religijnej historii Warszawy, będąc miejscem pielgrzymek oraz świadectwem burzliwej przeszłości stolicy.