Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu

Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu to neoromańska świątynia zbudowana w latach 1899-1901, która znajduje się na Łazarzu przy ul. Głogowskiej 97. Jego historia sięga okresu, gdy po wstąpieniu Wilhelma II na tron w 1888 roku i ustąpieniu Bismarcka w 1890 roku poprawiły się stosunki między Niemcami a Kościołem katolickim, co przyczyniło się do potrzeby budowy nowych świątyń. Kościół został zaprojektowany przez Maksymiliana Wilczewskiego, a jego budowę rozpoczęto w 1899 roku. Wnętrze kościoła podzielone jest na trzy nawy z bogato zdobionymi ołtarzami, w tym centralnym znajduje się marmurowa kopia piety Michała Anioła. Witraże, zarówno te historyczne, jak i współczesne, wzbogacają przestrzeń o wymowne przedstawienia biblijne i świętych. Kościół także odegrał ważną rolę w historii Polski jako ostoja polskości w okresie zaborów oraz podczas II wojny światowej, kiedy to stał się miejscem dla polskich duchownych. W latach powojennych pełnił funkcję prymasa, gdy katedra była w gruzach. Znajdują się tu także liczne elementy architektoniczne, jak ażurowy hełm wieży, a na terenie kościoła usytuowana jest Grota Matki Bożej z Lourdes, symbolizująca bliskość z miejscem pielgrzymkowym. Elementy takie jak ambona z płatkami złota oraz organy z 1905 roku tworzą unikalny klimat. Ciekawostką jest również to, że w okresie okupacji kościół był miejscem schronienia dla abp. Walentego Dymka. Kościół został również wpisany na listę zabytków, co podkreśla jego znaczenie kulturowe i historyczne w regionie.