Kościół Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana w Poznaniu

Kościół Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana w Poznaniu to neoromańska świątynia zlokalizowana na Jeżycach przy ul. Kościelnej 3, która od 2017 roku pełni rolę kościoła stacyjnego w okresie Wielkiego Postu. Zakup działek pod nową parafię dokonano w 1890 roku, a erekcję parafii zatwierdził prymas Florian Stablewski w 1894 roku. Kamień węgielny pod budowę kościoła wmurowano w 1897 roku, a świątynia została konsekrowana w 1911 roku. Jej projekt, autorstwa prof. Jana Rakowicza, wzorowany jest na romańskim kościele w Schwäbisch Gmünd. Kościół jest potężną budowlą na planie krzyża z cegły, o wymiarach 58 m długości i 34 m szerokości, mogącą pomieścić 2500 osób. Fasadę zdobi portal z figurą Jezusa oraz witraże, w tym największa rozeta w Poznaniu przedstawiająca Serce Jezusowe. Wnętrze kościoła, z drewnianym stropem, zdobią polichromie w stylu secesyjnym, a także bogate wyposażenie, w tym ołtarze św. Floriana oraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Architektonicznie wyróżniają ją także prześwity na wieży. W trakcie II wojny światowej świątynia została zamknięta i ograbiona, a w 1945 roku uległa częściowemu zniszczeniu. Po wojnie prowadzono liczne renowacje, przywracając jej dawny blask. W latach 80. XX wieku przywrócono dzwony i odnowiono witraże. Ciekawostką jest, że w kościele działały różne organizacje katolickie oraz dwa chóry, a także wydawano dwa czasopisma. W 1977 roku został wpisany do rejestru zabytków, a w 1981 roku zawisł nowy zestaw dzwonów, dzięki zbiórce metali wśród parafian. Kościół i jego otoczenie stanowią ważny element życia kulturalnego Jeżyc oraz Poznania, a historia świątyni jest nierozerwalnie związana z losami społeczności lokalnej.