Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie, zaprojektowany przez Franciszka Mączyńskiego, to ważny przykład architektury młodopolskiej, który łączy elementy modernizmu z tradycją romańską, gotycką i barokową. Budowa świątyni rozpoczęła się w 1909 roku, a jej konsekracja miała miejsce 29 maja 1921 roku, w obecności wielu biskupów. Kościół, znany z wysokiej wieży o wysokości 68 metrów, zbudowany jest z czerwonej cegły z detalami z szarego kamienia, a wnętrze zdobią wrażliwe polichromie i mozaiki. W szczególności wyróżnia się ołtarz główny, zaprojektowany przez Mączyńskiego i wzbogacony mozaiką autorstwa Leonarda Strojnowskiego, przedstawiającą hołd złożony Chrystusowi przez świętych. W sześciu bocznych ołtarzach znajdują się rzeźby Karola Hukana, a szczególnie cenna jest figura Matki Boskiej Anielskiej, uznawana za jedno z najważniejszych dzieł międzywojennej sztuki sakralnej w Polsce. Ciekawostką jest, że wnętrze bazyliki podzielono na trzy nawy, a jej sklepienia są jednymi z pierwszych w Krakowie wykonanymi z żelbetu. Kościół, z historią sięgającą 1868 roku, kiedy to osiedli się w tym miejscu jezuici, był wielokrotnie modernizowany, a jego ostatni remont miał miejsce w 2007 roku. W 1960 roku papież Jan XXIII nadał mu tytuł bazyliki mniejszej, a od 1966 roku znajduje się w rejestrze zabytków. To miejsce, łączące bogatą historię z nieprzemijalnym pięknem architektury, jest ważnym punktem kulturowym i religijnym Krakowa.