Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Opatówku

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Doroty w Opatówku to istotny zabytek rzymskokatolicki w Wielkopolsce, wyróżniający się swoją architekturą i bogatą historią. Jego początki sięgają średniowiecza, kiedy to w miejsce drewnianej świątyni około 1370 roku zbudowano gotycki kościół murowany, fundowany przez arcybiskupa Jarosława Bogorię Skotnickiego. Pierwotnie kościół posiadał kaplice i apsyda zamykającą prezbiterium, a jego wygląd nawiązywał do lokalnych tradycji budowlanych. Kościół został wielokrotnie przebudowywany, w tym w XVIII wieku oraz w latach 1905-1912 pod kierunkiem architekta Konstantego Wojciechowskiego, kiedy to przyjęto nowe wezwanie. Obecny neogotycki styl widoczny jest w strzelistych wieżach i bogato zdobionym wnętrzu, w tym w ołtarzu głównym oraz licznych witrażach, które przedstawiają postacie apostołów i świętych. Kulturalne znaczenie kościoła podkreślają liczne dzieła sztuki, takie jak "Tryptyk z Opatówka", który jest dziś w Muzeum Narodowym w Warszawie. Ze względu na swoje walory estetyczne oraz historyczne, kościół pełni ważną rolę w życiu lokalnej społeczności. Ciekawostką jest, że mimo ewangelickiego pochodzenia, fundatorzy ołtarza, Ferdynand i Maria Nietsche, wsparli budowę katolickiej świątyni, co świadczy o szerokim kontekście kulturowym Opatówka. Warto również zauważyć, że wnętrze kościoła zachowało harmonijną prostotę, co przyciąga wiernych i turystów, a po udanych konserwacjach jego przestrzeń stała się bardziej reprezentacyjna, mimo nieszczęśliwych zmian, jak zniknięcie mosiężnej balustrady w 1991 roku.