Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Trzebieszewie

Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP w Trzebieszewie, wybudowany w 1446 roku, jest obiektem o bogatej historii i interesującej architekturze. Początkowo kościół był salowy, orientowany, z dwoma bocznymi kaplicami i poligonalnie zamkniętym prezbiterium. Wieża, będąca przedmiotem sporów w kwestii jej architektonicznej formy, składa się z kamiennej podstawy i drewnianej dzwonnicy, zwieńczonej ostrosłupowym hełmem. Kościół ma mury z cegły, wzniesione na kamiennym fundamencie, które w XIX wieku przeszły rozbudowę, polegającą m.in. na dodaniu empory i symetrycznym powiększeniu kaplic. Historycznie, kościół pełnił ważną rolę w lokalnej społeczności. W XVII wieku ucierpiał w wyniku najazdu wojsk cesarskich, a po wojnie trzydziestoletniej podzielono jego parafię między różne administracje. W ciągu wieków kościół doświadczał różnych remontów i przebudów, w tym wprowadzenia witraży w XX wieku i zakupienia zegara w 1739 roku. Po II wojnie światowej, w 1945 roku, kościół przeszedł pod opiekę Kościoła rzymskokatolickiego, a pierwsza msza po wojnie odprawiona została w 1945 roku przez księdza Michała Kaspruka. Kościół zyskał także interesujące elementy kulturalne, takie jak pozłacany srebrny kielich ofiarowany w 1659 roku czy organy ufundowane w 1854 roku. W 1926 roku zmarł pastor Wilhelm Keiper, a jego następcy przyczynili się do dalszych prac konserwatorskich, w tym do malowania wnętrza. Okna boczne przy ołtarzu wzbogaciły świątynię o witraże, które przedstawiają ważne sceny biblijne. Otoczenie kościoła, porośnięte starodrzewem, pełni rolę cmentarza, a na zachód od niego znajduje się klasycystyczny grobowiec. Ciekawostką jest, że w 1909 roku wieżę kościoła uderzył piorun, ale nie wyrządził większych szkód. Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP stanowi cenny przykład lokalnej architektury i duchowego dziedzictwa regionu, łącząc w sobie historie i tradycje wielu pokoleń.