Kościół Opatrzności Bożej w Kole

Kościół Opatrzności Bożej w Kole to zabytkowa świątynia ewangelicko-augsburska, wybudowana w latach 1882-1883 z inicjatywy ks. Ludwika Teichmanna. Usytuowany w stylu neogotyckim, projekt autorstwa Bronisława Schuppe'a przedstawia jednonawową budowlę z małym prezbiterium i zakrystią, z czerwonej cegły, pokrytą dachem dwuspadowym z dachówki. Wieża, zdobiona lizenami, sięga wysokości 12,5 metra i jest zwieńczona blaszanym dachem. Kościół ma 31 metrów długości i 12,5 metra szerokości, a jego wnętrze charakteryzuje się chórem w kształcie litery „u” oraz wolnostojącą amboną. Wyróżniające się elementy architektoniczne i użycie lokalnych materiałów budowlanych odzwierciedlają regionalny styl oraz ówczesne techniki budowlane. Z perspektywy historycznej, kościół odzwierciedla wzloty i upadki ewangelicyzmu w regionie, który pojawił się w XVI wieku, przeżył kryzys w czasie kontrreformacji, a następnie rozkwit dzięki osadnictwu olęderskiemu. Do 1840 roku ewangelicy z Koła uczestniczyli w nabożeństwach z dala od swojego miejsca zamieszkania. Po II wojnie światowej kościół przeszedł wiele zawirowań, w tym zniszczenia i grabieże, zanim na nowo rozpoczęto w nim działalność religijną. W 2001 roku kościół został ponownie konsekrowany. Kulturalnie, kościół jest siedzibą dla lokalnej wspólnoty ewangelickiej i odgrywa istotną rolę w życiu duchowym społeczności. Obecnie jest filiałem parafii ewangelicko-augsburskiej w Koninie, a proboszczem jest pastor Waldemar Wunsz. Ciekawostką jest, że podczas II wojny światowej kościół został zniszczony i ograbiony, a wiele jego elementów wyposażenia trafiło w ręce żołnierzy i szabrowników, co znacznie wpłynęło na jego późniejszą historię i restaurację. Pomimo przeciwności losu, kościół Opatrzności Bożej pozostaje ważnym symbolem historii i kultury ewangelickiej w regionie.