Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Widawie

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Widawie to rzymskokatolicka świątynia parafialna, która należy do dekanatu widawskiego w archidiecezji łódzkiej. Jego budowa trwała od 1678 do 1709 roku, a kościół reprezentuje styl barokowy. Został zaprojektowany przez nieznanego architekta, a jego orientowana, jednonawowa struktura z węższym prezbiterium i półkolistym zamknięciem podkreśla typowe cechy barokowej architektury. Wejście do świątyni znajduje się od strony zachodniej, przez kruchtę w kształcie kwadratu. W 1731 roku kościół został konsekrowany przez biskupa Franciszka Kraszkowskiego, sufragana gnieźnieńskiego. Wnętrze kościoła wyróżnia się bogato zdobionym ołtarzem głównym, na którym znajduje się rzeźbiona grupa Ukrzyżowania oraz postacie św. Wojciecha i św. Stanisława, a fundatorem tego dzieła był chorąży wieluński Stanisław Karsznicki. W kościele zlokalizowane są również cztery rzeźbione ołtarze boczne, które ozdobione są obrazami oraz figurą Pana Jezusa. Ambona w stylu barokowym pochodzi z początku XVIII wieku, natomiast organy, również barokowe, mają 15 głosów i są zdobione zegarem oraz rzeźbami grających kobiet. Wartością historyczną jest spiżowa chrzcielnica w stylu późnorenesansowym, wykonana w 1600 roku przez Michała Otmana z Krakowa, ofiarowana przez Walentego Widawskiego, rektora Akademii Krakowskiej. Stacje Drogi Krzyżowej w kościele wykonane są z gipsu. Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Widawie jest ważnym elementem lokalnego dziedzictwa kulturowego, stanowiącym świadectwo architektury barokowej oraz historii regionu. Jego wnętrze jest nie tylko miejscem modlitwy, ale także skarbnicą sztuki sakralnej, która przyciąga zarówno wiernych, jak i turystów. Ciekawostką jest, że świątynia, mimo swojego historycznego charakteru, przetrwała próbę czasu i kontynuuje swoją działalność do dzisiaj, będąc nie tylko świadkiem historii, ale również miejscem aktywności religijnej społeczności lokalnej.