Kościół pw. Świętego Antoniego Padewskiego

Monaster Chrystusa Zbawiciela w Wirowie, działający w latach 1893–1915, był jednym z niekontemplacyjnych żeńskich klasztorów, które powstały w zachodnich eparchiach Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przy wsparciu cara Mikołaja II i jego żony Aleksandry Fiodorowny. Architektura kompleksu, zbudowanego w stylu rusko-bizantyjskim, obejmowała budynki mieszkalne, cerkwie oraz instytucje społeczne, takie jak szkoła, szpital i sierociniec, co miało na celu wspieranie lokalnych mieszkańców oraz propagowanie orthodoksyjnej kultury rosyjskiej w terenach po rozbiorach Polski. Monaster był ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym, przyciągającym wiernych, szczególnie w święto Siedmiu Męczenników Machabejskich. Po 1915 roku, w wyniku bieżeństwa zakonnic, klasztor został usunięty, a jego budynki zaadaptowane na potrzeby zakonu niepokalanek oraz szkoły. W 1946 roku stały się domem dziecka, a od 2010 roku funkcjonują jako dom pomocy społecznej. Warto również zauważyć, że wiele z nagrobków prawosławnych, w tym marmurowy nagrobek ihumenii Anny, zostało w ostatnich latach zdewastowanych. Monaster w Wirowie odzwierciedla znaczące zjawiska kulturalne i społeczne swojej epoki, podkreślając rolę rosyjskiego prawosławia w kształtowaniu lokalnych struktur społecznych oraz wzmacnianiu tożsamości narodowej w trudnym okresie historycznym.