Kościół rektorski Ducha Świętego w Bydgoszczy

Kościół rektorski Ducha Świętego w Bydgoszczy, położony przy ulicy Jana Pawła II 117 na osiedlu Glinki, pełni ważną funkcję w kompleksie zabudowy Zgromadzenia Ducha Świętego. Historia świątyni sięga 1921 roku, kiedy to pierwsi misjonarze przybyli do Polski z Francji razem z Błękitną Armią gen. Józefa Hallera. Zgromadzenie rozpoczęło działalność w Bydgoszczy, zakładając sierociniec dla chłopców, co zapoczątkowało jego obecność w regionie. W 1946 roku kościół został erygowany jako parafia pw. Ducha Świętego, a jego wnętrze zyskało nowy wystrój, w tym ołtarz, który został sprowadzony z poewangelickiego kościoła. Architektonicznie, kościół jest parterowy, z trzema nawami oddzielonymi rzędami filarów. Wewnątrz znajdują się trzy ołtarze, z głównym, neobarokowym z 1952 roku, gdzie centralne miejsce zajmuje obraz „Zesłanie Ducha Świętego”. Drugi ołtarz przedstawia Matkę Boską Częstochowską, a trzeci upamiętnia pierwszą rocznicę wyboru papieża Jana Pawła II. Cały kompleks, w skład którego wchodzi dom prowincjalny, seminarium duchowne, biblioteka, archiwum oraz muzeum misyjne, otacza park z ogrodem i obiektami sportowymi. Szczególne wydarzenia w historii kościoła to trudne czasy II wojny światowej, kiedy to strata personalna i dewastacja mocno wpłynęły na działalność zgromadzenia. Po wojnie, misjonarze skupili się na odbudowie, a w latach 70. XX wieku nastąpił jego ponowny rozwój w kontekście odprężenia politycznego. Ciekawostką jest, że od 1989 roku kościół pełni funkcję rektorską, a parafia została przeniesiona na nowe miejsce. Warto odnotować, że w latach 2004-2007 w kompleksie mieściło się Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Bydgoskiej. Zgromadzenie Ducha Świętego w Bydgoszczy odegrało istotną rolę w lokalnej kulturze, a jego działalność obejmowała pielgrzymki i inicjatywy edukacyjne.