Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu jest rzymskokatolicką świątynią parafialną, uznawaną za najstarszy kościół w mieście, zbudowany w stylu wczesnogotyckim. Jego historia sięga 1205 roku, kiedy to powstał z fundacji księcia Mieszka I Plątonogiego, a budowniczymi byli osiedleńcy z Niderlandów. Pierwotny kościół spłonął w 1300 roku, ale został szybko odbudowany. Renowacje obejmowały także cele sakralne, takie jak przeniesienie kapituły kolegiackiej z zamku przez księcia Jana II Żelaznego w 1416 roku. W XIX wieku, po likwidacji kolegiaty przez władze pruskie, kościół stał się największą parafią w Raciborzu. Świątynia przetrwała liczne zniszczenia związane z wojnami i pożarami, w tym w 1945 roku, co szczególnie wpłynęło na jej stan po II wojnie światowej. Architektonicznie kościół zachował swoją pierwotną gotycką bryłę, z imponującymi gwiaździstymi sklepieniami we wnętrzu. Wyposażenie obejmuje barokowy ołtarz główny z XVII wieku oraz liczne rzeźby świętych, w tym patrona Raciborza, św. Marcelego. Ciekawostką jest Kaplica Polska z XV wieku, świadcząca o historycznych napięciach między Polakami a Niemcami w regionie. W kościele znajdują się także epitafia i nagrobki, m.in. prałata Marcina Jerzego Korrigera. To ważne miejsce nie tylko dla lokalnej społeczności, ale także dla kulturowego dziedzictwa Górnego Śląska.