Kościół Zbawiciela w Bielsku-Białej

Kościół Zbawiciela w Bielsku-Białej, zabytkowy kościół ewangelicko-augsburski, zlokalizowany na placu Marcina Lutra, jest główną świątynią Parafii Ewangelicko-Augsburskiej oraz biskupim kościołem diecezji cieszyńskiej. Powstał w latach 1782-1790, a jego neogotycki kształt pochodzi z przebudowy w latach 1881-1882. Historia kościoła łączy się z patentem tolerancyjnym cesarza Józefa II z 1781 roku, który umożliwił ewangelikom budowanie świątyń i tworzenie szkół. Budowa rozpoczęła się na tzw. Bielskim Syjonie, a kamień węgielny położono w 1782 roku. W 1808 roku miasto dotknął wielki pożar, który zniszczył zarówno drewniane, jak i murowane budowle, w tym kościół, jednak już w tym samym roku rozpoczęto jego odbudowę. Kościół, początkowo prostokątny i bez wieży, przeszedł przebudowę w stylu neoromańskim w latach 1849-1852, a następnie w stylu neogotyckim pod kierunkiem architekta Heinricha von Ferstela. Architektura kościoła charakteryzuje się wysoką wieżą, sklepieniem krzyżowo-żebrowym oraz amboną połączoną z ołtarzem. Wewnątrz znajdują się neogotyczne organy, żyrandole oraz cenne starodruki protestanckie. W sąsiedztwie kościoła stoi jedyny na terenie Polski pomnik Marcina Lutra, co podkreśla jego kulturalne znaczenie. Ciekawostką jest również tablica poświęcona pamięci pastorów zamordowanych w obozach koncentracyjnych w czasie II wojny światowej. Kościół Zbawiciela w Bielsku-Białej jest nie tylko miejscem kultu, ale i ważnym punktem historycznym i kulturalnym dla społeczności ewangelickiej w regionie.