Kolegiata Świętego Krzyża i św. Bartłomieja we Wrocławiu

Kolegiata Świętego Krzyża i kościół św. Bartłomieja we Wrocławiu to gotycka świątynia zlokalizowana na Ostrowie Tumskim, stanowiąca ważny punkt historyczny i architektoniczny tego regionu. Została ufundowana w 1288 roku przez księcia Henryka Probusa w ramach ugody z biskupem Tomaszem II. Projektantem kościoła był mistrz Wiland, a budowa rozpoczęła się od prezbiterium, które ukończono w 1295 roku. Wnętrze kościoła jest dwukondygnacyjne, co jest wyjątkowe na Śląsku, z dolnym kościołem św. Bartłomieja oraz górnym, właściwym Świętego Krzyża. Budowla ma formę krzyża łacińskiego, z trójbocznym zakończeniem prezbiterium i transeptu oraz halowym układem naw, gdzie wyższa nawa środkowa charakteryzuje się sklepieniami o podwójnej długości. Kościół ma imponujące wymiary: 66 m długości, 44 m szerokości i 19 m wysokości. Wnętrze zawiera istotne elementy dekoracyjne, w tym tympanon fundacyjny z przedstawieniem Trójcy Świętej. Ciekawostką jest obecność Mikołaja Kopernika w gronie kanoników w latach 1503-1538 oraz zapis Andrzeja Bogurskiego, który zapewnił, że kazania w języku polskim miały być głoszone w kościele do końca czasów. Kościół przeszedł liczne przekształcenia; barokizację w XVII wieku oraz nieudaną adaptację na muzeum w latach 50. XX wieku, co zakończyło się niepowodzeniem po odwołaniu ks. Kazimierza Lagosza. W dolnym kościele zachowały się organy zbudowane w 2001 roku przez firmę Remigiusza Cynara. Obecnie kościół jest ważnym miejscem dla kultury i historii Wrocławia, przyciągając turystów i miłośników architektury.