Kolegium jezuitów w Poznaniu

Kolegium Jezuitów w Poznaniu było ważną uczelnią jezuicką, funkcjonującą w latach 1572–1773, i uznawane jest za protoplastę Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Położone przy placu Kolegiackim, dziś jest siedzibą Urzędu Miasta Poznania. Budynek, wzniesiony w latach 1701–1733 pod kierownictwem Jana Catenazziego, to trzypiętrowy gmach w kształcie podkowy otaczający dziedziniec, z barokową wieżą bramną. Różowa elewacja, ozdobiona białymi pilastrami i gzymsami, skrywa w sobie historię, bowiem w XIX wieku zamurowano krużganki otaczające dziedziniec. Najcenniejszym elementem budynku jest spiżowy słupek, będący sercem dzwonu gotyckiej Kolegiaty św. Marii Magdaleny, położonej w tym miejscu. Kolegium kultywowało nowoczesne podejście do nauczania, oferując zajęcia z języków antycznych, nauk ścisłych oraz przyrodniczych, a także prowadząc laboratoria eksperymentalne i obserwatorium astronomiczne. Rektorzy takie jak Jakub Wujek przyczynili się do rozwoju edukacji w regionie, a wśród studentów Kolegium znajdowali się późniejsi wpływowi biskupi i arcybiskupi. Kolegium starało się uzyskać status uniwersytetu, co jednak spotykało się z oporem ze strony Akademii Krakowskiej. Po kasacji jezuitów w 1773 roku, szkołę przejęła Komisja Edukacji Narodowej, a w 1780 roku połączono ją z Akademią Lubrańskiego. W XIX wieku gmach pełnił rolę siedziby władz zaborczych, a po II wojnie światowej zyskał status siedziby Urzędu Miasta. Ciekawostką jest, że w 1806 roku Kolegium było tymczasową kwaterą Napoleona Bonaparte, a w jego murach gościli tak znani ludzie jak Fryderyk Chopin i książę Wellington. Dzwonnica budynku, z barokową wieżą, dzwonami Bogurodzica, Św. Józef i Św. Antoni, dodaje architektonicznego i historycznego kolorytu. Obecnie kontynuuje tradycje edukacyjne jako Liceum św. Marii Magdaleny, a także kształci na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, kontynuując dziedzictwo dawnych uczelni.