Kopalnia soli Bochnia

Kopalnia soli w Bochni, najstarsza w Polsce, ma bogatą historię sięgającą neolitu, kiedy to w okolicach Bochni uzyskiwano sól warzoną. W 1248 roku odkryto pokłady soli kamiennej, a formalne wydobycie rozpoczęto w 1251 roku. Kopalnia stała się królewskim przedsiębiorstwem, przynoszącym znaczne dochody, a w XIV wieku została uregulowana przez statut Kazimierza Wielkiego. W XVI wieku zatrudniała około 500 górników. Sól wydobywano początkowo przy pomocy prymitywnych narzędzi, a problemy z wentylacją zmusiły do budowy bardziej zaawansowanych systemów, co umożliwiło rozwój wydobycia. W XVII wieku, z powodu wojen, kopalnia zaczęła tracić na znaczeniu. Po rozbiorach, austriacki zarząd wprowadził modernizacje, zwłaszcza w zakresie wentylacji. Po odzyskaniu niepodległości, kopalnia straciła na znaczeniu na rzecz zasobniejszych złóż w północnej Polsce. W 1990 roku zaprzestano wydobycia ze względu na nieopłacalność, a obiekt przekształcono w atrakcję turystyczną. W 2000 roku wpisano kopalnię na listę pomników historii, a w 2013 roku na listę UNESCO. Dziś kopalnia oferuje różnorodne trasy turystyczne, w tym przejażdżki łodzią i zwiedzanie kaplicy św. Kingi, znanej z unikalnego podziemnego kościoła. Ciekawostką jest funkcjonująca podziemna kolejka, a także komora Ważyn, która oferuje różne wydarzenia, w tym turnieje sportowe. W Bochni do dziś zachowano historyczne narzędzia i urządzenia, co podkreśla znaczenie kopalni dla regionu. Kopalnia nie prowadzi wydobycia soli spożywczej, jednak zajmuje się produkcją soli kąpielowych. Warto dodać, że w historii kopalni miały miejsce poważne wypadki i pożary, które wpłynęły na organizację pracy oraz rozwój zasad bezpieczeństwa. Architektoniczne aspekty kopalni, takie jak złożona struktura wyrobisk oraz oryginalne zabudowy, przyciągają turystów i stanowią ważny element dziedzictwa kulturowego.