Kopiec Kraka II

Kopiec Krakusa II, znany również jako Kopiec Kraka II lub Kopiec Kraka Młodszego, to owalny kopiec o wysokości około 11 m, usytuowany na wzgórzu w miejscowości Krakuszowice, około 6 km na północny wschód od Gdowa. Jego pochodzenie jest niejasne, ale przypuszcza się, że powstał w okresie wczesnego średniowiecza. Związane z nim legendy, takie jak ta zapisana przez Wincentego Kadłubka, opowiadają o konflikcie między braćmi synami króla Kraka, którego młodszy z synów zgładził starszego, a następnie został wygnany. August Bielowski, opisując miejsce w 1844 roku, wytknął, że kopiec mógł być związany z dawnymi pogańskimi praktykami ofiarnymi. W 1905 roku przeprowadzono niefortunne badania, mające na celu odkrycie skarbów, które jedynie uszkodziły kopiec. Kopiec Krakusa II, obok takich obiektów jak kopiec Kraka i inne w Sandomierzu i Przemyślu, stanowi przykład tzw. typu krakuszowickiego, odróżniającego się od powszechnie spotykanych cmentarzysk z niewielkimi kurhanami. Pomimo że w latach 40. XX wieku cieszył się dużą popularnością jako cel wycieczek, obecnie jest otoczony polami uprawnymi, a dostęp do niego nie jest ułatwiony przez brak szlaków turystycznych. Interesującą hipotezą podnoszoną przez prof. Władysława Górala jest możliwość, że kopiec oraz inne krakowskie obiekty mogły pełnić funkcje celtyckiego systemu wskaźników astronomicznych. Z kopca rozciągają się piękne widoki na dolinę rzeki Raby, a jego sylwetka latem jest maskowana przez rosnące wokół drzewa.