Krynoczka

Krynoczka, znana również jako Święta Krynoczka, to źródło położone w Puszczy Białowieskiej, 3 km od Hajnówki, uznawane przez wiernych prawosławnych za cudowne. W przeszłości miejsce to nazywano uroczyskiem Miednoje, od nazwy pobliskiego strumyka. Krynoczka jest miejscem dorocznych pielgrzymek z okazji Świętej Trójcy. W jej pobliżu znajduje się drewniana cerkiew pod wezwaniem Świętych Braci Machabeuszy, zbudowana w 1846 roku, która należy do parafii Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy w Dubinach. Obok studzienki, obecnie znajdującej się pod wiatą, w 1848 roku zbudowano niewielką kaplicę z ofiar wiernych. Według lokalnych legend, kult tego świętego źródła znany był już w XIII wieku, związany z działalnością mnichów, którzy uciekali przed najazdami tatarskimi. Inna legenda opowiada o cudownym objawieniu ikony Matki Bożej na pobliskim drzewie. Udokumentowany kult źródła z XIX wieku miał charakter lokalny, a Święte Liturgie w kaplicy odbywały się głównie w dniu wspomnienia Braci Machabeuszy oraz w święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego. Od 1894 roku drugim dniem uroczystości stał się dzień Świętej Trójcy. Krynoczka była także związana z mnichami z monasteru Świętego Ducha w Wilnie, którzy przybywali tutaj na modlitwę. Pielgrzymi, odwiedzając Krynoczkę, tradycyjnie przecierają chusteczką zwilżoną wodą ze źródła chore miejsce, pozostawiając ją na ogrodzeniu jako symboliczne pozbycie się choroby. Krynoczka to miejsce o bogatej historii, głębokim znaczeniu kulturowym oraz architektonicznym, z zachowanymi drewnianymi obiektami, które świadczą o wierzeniach oraz praktykach lokalnej społeczności.