Krypta Wieszczów Narodowych na Wawelu

Krypta Wieszczów Narodowych znajduje się w podziemiach katedry na Wawelu i stanowi miejsce spoczynku dla dwóch wybitnych polskich poetów romantyzmu: Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego. Została urządzona w 1890 roku według projektu Sławomira Odrzywolskiego, jako rezultat starań o pochówek Mickiewicza, podejmowanych od jego śmierci w 1855 roku. Krypta, zrealizowana w ramach przygotowań do jego pochówki, ma charakter sakralny i narodowy, symbolizując ciągłość dziejów Polski oraz utrzymanie narodowej tożsamości podczas zaborów. Architektonicznie, krypta charakteryzuje się sklepieniem kolebkowym ozdobionym herbami, mensą ołtarzową oraz unikalnym wykończeniem, w tym mozaiką przedstawiającą Matkę Bożą Ostrobramską. Pochówki Mickiewicza i Słowackiego były nie tylko aktem religijnym, lecz także manifestacjami patriotycznymi, podkreślającymi znaczenie tych poetów jako duchowych przywódców narodu. W 2001 roku w kryptę wkomponowano symboliczny pochówek Cypriana Kamila Norwida, a w 2010 roku z okazji jego 200. rocznicy urodzin, odsłonięto medalion upamiętniający Fryderyka Chopina. Wszystkie te wydarzenia przyczyniły się do stworzenia katedry jako narodowego Panteonu, w którym spoczywają nie tylko monarchowie, ale również wielcy artyści, którzy w swojej twórczości oddali hołd polskiemu narodowi. Intrygującym aspektem jest to, że pochówki w katedrze odbywały się w atmosferze niezwykłych ceremoni, w obecności ważnych osobistości i podczas znaczących rocznic, co dodatkowo podkreśla ich symboliczne znaczenie dla Polaków.