Rzeźba autorstwa Tadeusza Kantora, mająca postać dziewięciometrowego krzesła wykonanego z gładkiego betonu, stoi przy zbiegu ulicy Rzeźniczej z Nowym Światem we Wrocławiu. Krzesło, wzorowane na tradycyjnym, składanym ogrodowym krześle, miało na celu wkomponowanie się w miejskie życie, co było zgodne z filozofią Kantora, który nazywał swoją rzeźbę „pomnikiem niemożliwym”. Rzeźba stanowi część projektów przygotowanych na Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, ale jej realizacja opóźniła się do 2011 roku, pomimo wcześniejszych obietnic władz. Ostatecznie postawiono ją 11 sierpnia 2011 roku według oryginalnego szkicu autora, przy współpracy architekta Tomasza Myczkowskiego oraz Doroty Krakowskiej, spadkobierczyni praw autorskich po Kantorze. Rzeźba została wykonana przez firmę Max Bögl za kwotę 200 tys. złotych. W odróżnieniu od wrocławskiego krzesła, które stało się charakterystycznym punktem przestrzeni miejskiej, istnieje również niemal identyczna rzeźba zainstalowana w Hucisku, która lepiej odwzorowuje powierzchnię drewna, jest wyższa i delikatniejsza w konstrukcji. Projekt ten łączy w sobie elementy architektoniczne, artystyczne i kulturowe, wpisując się w kontekst wrocławskiej sztuki współczesnej i aktywizacji przestrzeni publicznej. Ciekawostką jest, że mimo swoich rozmiarów, rzeźba ta ma na celu zachęcenie do refleksji nad codziennym życiem i interakcjami ludzi z otoczeniem.