Ligota Woźnicka

Ligota Woźnicka, znana również jako Ellguth-Woischnik, to część miasta Woźniki w województwie śląskim, położona około 2 km na północ od jego centrum. Liczy 660 mieszkańców i ma status sołectwa. Historia Ligoty sięga XV wieku, jednak jej geneza nie jest w pełni znana; wieś mogła powstać jako nowa osada lub przekształcenie wcześniejszej. Znana jest z licznych legend, takich jak opowieści o "Krzyżu na Górce", cholerycznej zarazie i klątwie kupieckiej, które wzbogacają lokalny folklor i historię. Ligota, w średniowieczu nazywana "Lgota", oznaczała ulgę dla mieszkańców, co wskazuje na jej rolę jako miejsca z przywilejami podatkowymi, przypominającymi dzisiejsze strefy ekonomiczne. W XIX wieku wieś posiadała 105 domów i około 820 mieszkańców, a jej rozwój został przyspieszony przez pożary, które doprowadziły do utworzenia Ochotniczej Straży Pożarnej w 1910 roku. Po II wojnie światowej Ligota została włączona do Polski, a w 1948 roku zakończono elektryfikację miejscowości. Historyczne wydarzenia, takie jak III powstanie śląskie oraz wyzwolenie przez armię radziecką w 1945 roku, wpłynęły na lokalne życie społeczne, w tym na działalność gospodarczą i kulturalną. W Ligocie znajduje się kapliczka św. Antoniego, patrona wsi, która miała chronić mieszkańców przed złodziejami. Dziś Ligota Woźnicka jest miejscem o bogatej historii, pełnym legend, które ilustrują życie mieszkańców oraz ich walkę o przetrwanie i rozwój.