Lipa Piotrowska

Lipa Piotrowska, osiedle położone w północnej części Wrocławia, ma bogatą historię, której początki sięgają XIII wieku, kiedy to osada była znana jako Lipa. W XVIII wieku terytorium to stało się majątkiem szlacheckim i administracyjnie przynależało do dystryktu wrocławskiego. Dynamiczny rozwój demograficzny nastąpił po zasiedleniu kolonii Petersdorf w XIX wieku; po I wojnie światowej populacja wzrosła o połowę. Po 1945 roku, pomimo wysiedlenia ludności niemieckiej, przybyło nowych polskich mieszkańców, a liczba ludności w 1970 roku przekroczyła przedwojenne wskaźniki. Po integracji z Wrocławiem w 1973 roku, Lipa zmagała się ze spadkiem liczby mieszkańców, jednak od 2011 roku obserwuje się gwałtowny wzrost ludności dzięki nowym inwestycjom mieszkaniowym. Architektura osiedla obejmuje rozmaite budowle, w tym starą ewangelicką szkołę i fort piechoty z przełomu XIX i XX wieku, który obecnie pełni funkcję Mobilnego Muzeum Militarnego. W rejonie ulic Pełczyńskiej przeważają domy jednorodzinne, zaś na północ od nich powstają nowe zespoły budynków wielorodzinnych. W kontekście kultury, Lipa Piotrowska ma znaczenie jako miejsce, gdzie po II wojnie światowej działała szkoła, a dziś mieści się tam biblioteka, klub seniora oraz centrum dla dzieci i młodzieży. Osiedle otoczone jest terenami rekreacyjnymi, a cykliści mają do dyspozycji szlak rowerowy. W przestrzeni religijnej, mieszkańcy od 1958 roku przynależą do parafii św. Jadwigi Śląskiej, a kaplica cmentarna przekształciła się w kościół filialny. Lipa Piotrowska jest dobrze skomunikowana z Wrocławiem - przez osiedle prowadzą linie autobusowe oraz znajduje się w pobliżu stacji kolejowej. W kontekście ciekawostek, do obszaru osiedla nawiązuje ciekawostka dotycząca dawnej kolonii Petersdorf, co wskazuje na niemieckie korzenie miejscowości. W latach 2015–2022 zagospodarowano także kompleks sportowo-rekreacyjny, co stawia Lipę jako atrakcyjne miejsce mieszkalne.