Lublin Główny

Lublin Główny im. Lubelskiego Lipca 1980 to najważniejsza stacja kolejowa w Lublinie, z kategorii Premium zgodnie z klasyfikacją PKP. Wybudowana w 1877 roku jako część Kolei Nadwiślańskiej, stanowi kluczowy węzeł komunikacyjny, łącząc Lublin z wieloma kierunkami, w tym Warszawą i Terespolem. Stacja znajduje się na granicy dzielnic Za Cukrownią i Dziesiąta, a przed budynkiem usytuowane są przystanki komunikacji miejskiej oraz postój taksówek. W bliskim sąsiedztwie dworca można znaleźć również Dworzec Południowy PKS. Historia Lublina jako stacji kolejowej sięga XIX wieku, kiedy to po długich sporach zdecydowano o jej lokalizacji. Budynek dworca, zaprojektowany przez Witolda Lanciego, przeszedł liczne przebudowy, a jego architektura nawiązuje do stylu eklektycznego. W XX wieku modernizacje miały miejsce w latach 1924-1925 oraz 1967 i 1984-1986, a w 1974 budynek wpisano do rejestru zabytków. Lublin Główny wziął udział w ważnych wydarzeniach historycznych, takich jak Lubelski Lipiec 1980, upamiętniony przez „Krzyż kolejarskiej niedoli” obok lokomotywowni. W XXI wieku stacja przeszła znaczną modernizację, a nowa nazwa „Lublin Główny” oraz nadanie imienia stacji Lubelskiego Lipca 1980 mają symboliczne znaczenie. W stacji funkcjonuje wiele sekcji kolejowych, w tym Przewozy Regionalne i PKP Intercity, co umożliwia płynny ruch pasażerski. Budynek dworca, po remoncie, oferuje szereg udogodnień, w tym punkty gastronomiczne i kasy biletowe, a wokół niego trwa budowa Zintegrowanego Dworca Metropolitalnego, co zwiększa jego atrakcyjność jako węzła komunikacyjnego. Stacja dysponuje pięcioma peronami, a ruch towarowy obsługiwany jest głównie przez stację Lublin Tatary. Na stacji znajdują się również zabytkowe lokomotywy oraz tablice pamiątkowe, które oddają hołd kolejarzom i ich wkładowi w historię regionu. Lublin Główny to nie tylko miejsce związane z transportem kolejowym, ale także ważny punkt w historii oraz kulturze miasta, łączący przeszłość z nowoczesnością.