Marcinów to niewielka wieś sołecka w województwie dolnośląskim, położona w Kotlinie Kłodzkiej, która charakteryzuje się bogatą historią sięgającą przynajmniej połowy XIV wieku. W średniowieczu była osadą rolniczą, a pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1369 roku, kiedy utworzono lenno rycerskie. W XV wieku Marcinów przeszedł w ręce rodu von Panwitzów, a w kolejnych stuleciach miał wielu właścicieli, w tym hrabiów von Götza i von Magnisa. Pomimo przynależności do różnych państw, wieś pozostawała głównie rolnicza. Po II wojnie światowej, w wyniku przesiedleń, ludność niemiecka została zastąpiona przez polskich osadników z Kresów Wschodnich. Marcinów ma ograniczoną infrastrukturę transportową, jest oddalony od głównych szlaków komunikacyjnych, a najbliższy przystanek kolejowy znajduje się w Żelaźnie. W zakresie edukacji dzieci uczęszczają do szkoły podstawowej w Żelaźnie, a młodzież do gimnazjum w Kłodzku. Kultura wsi związana jest z jej rolniczym charakterem oraz kaplicą filialną pod wezwaniem Matki Boskiej Jasnogórskiej. Architektonicznie wyróżniają się wielkie podworskie zabudowania folwarczne oraz barokowo-klasycystyczna kapliczka, co świadczy o bogatej przeszłości regionu. Ciekawostką jest, że w XIV wieku Marcinów miał wolne, dziedziczne sędziostwo, które przetrwało do 1945 roku. Dodatkowo, okolice wsi są geologicznie ciekawe, z występowaniem rzadkich minerałów jak granaty czy turmaliny, a na terenie znajdują się również stare kamieniołomy. Mimo stagnacji demograficznej, Marcinów wciąż zachowuje swój wiejski, rolniczy charakter.