Mury miejskie w Krakowie

Mury miejskie Krakowa, które otaczały historyczne Stare Miasto, miały kluczowe znaczenie w obronie miasta, a ich powstanie rozpoczęło się po zniszczeniu Krakowa przez najazd tatarski w 1241 roku. Pomimo początkowego braku obwarowań, książę Leszek Czarny w 1285 roku zezwolił na budowę murów, które zyskały swój ostateczny kształt do pierwszej ćwierci XIV wieku. Architektura obronna składała się z podwójnego muru wznoszącego się na 7 metrów, z fosą i niższym przedmurzem. W XIV wieku nad murami górowały baszty, z których 17 zajmowało się poszczególnymi cechami rzemieślniczymi, co nadawało miastu specyficzny charakter. Zewnętrzne i wewnętrzne bramy, m.in. Floriańska i Mikołajska, były solidnymi punktami dostępu, które zamykano na noc. Fosa miała od 6 do 10 metrów szerokości i 3,5 metra głębokości, a jej wody pochodziły z Młynówki Królewskiej. Niestety, od XVII wieku stan murów ulegał pogorszeniu, w wyniku czego w latach 1810-1814 cesarz Franciszek I rozkazał ich rozbiórkę. Obrońca murów, prof. Feliks Radwański, walczył o ich zachowanie, co zaowocowało pozostawieniem fragmentów, takich jak Barbakan czy niektóre baszty. W XX wieku, dzięki renowacji Plant Krakowskich, eksponowano zarysy dawnych murów oraz postumenty z ich wyobrażeniem, co przypomina o historycznym znaczeniu krakowskich umocnień. W 2007 roku otwarto trasę turystyczną „Mury Obronne”, która przyciąga turystów zainteresowanych bogatą historią i architekturą tego niezwykłego miejsca.