Muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych

Muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych im. Jana Kilińskiego, położone w sercu warszawskiego Starego Miasta przy ul. Wąski Dunaj 10, w historycznej kamienicy Szewców, zostało założone w 1973 roku z inicjatywy Cechu Rzemiosł Skórzanych. Jego misją jest zachowanie i prezentacja tradycji związanych z obróbką skóry oraz organizacji warsztatów rękodzielniczych. W muzeum eksponowane są dwie wyjątkowe pracownie – szewski i rymarski, w pełni wyposażone w zabytkowe narzędzia z XIX wieku, co stanowi nie tylko atrakcyjny element architektoniczny, ale także ilustrację umiejętności rzemieślniczych minionych wieków. Zbiory obejmują bogaty asortyment, w tym diapozytywy przedstawiające wnętrza warsztatów od XV do XX wieku, dokumenty cechowe, takie jak Statut Cechu Rymarzy z podpisem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz cenną Księgę przyjęć do prawa miejskiego z lat 1506–1638. Muzeum może poszczycić się także insygniami i emblematami cechowymi z XVI–XVIII wieku oraz wyrobami skórzanymi, których część pochodzi z badań archeologicznych prowadzonych podczas powojennej odbudowy Starego Miasta. W zbiorach znajdują się również miniaturki obuwia z lat 1910–1965 oraz portrety Jana Kilińskiego i patronów szewców. Ciekawostką jest klamra noszona przez Kilińskiego, odkryta w piwnicach jego domu. Muzeum stanowi istotny element warszawskiego dziedzictwa kulturowego, dokumentując nie tylko historię rzemiosła skórzanego, ale również społeczno-kulturowe fundamenty miasta, podkreślając wartość tradycji w kontekście współczesności. Wieloletnia kierowniczka, Lidia Lwow-Eberle, przyczyniła się do rozwoju placówki, która gromadzi cenne dary od cechu oraz osób prywatnych, a jej zbiorom nadano znaczenie nie tylko muzealne, ale także edukacyjne, zachęcając do zgłębiania zagadnień związanych z rzemiosłem i jego rolą w historii Warszawy.