Muzeum Mineralogiczne im. Kazimierza Maślankiewicza we Wrocławiu

Muzeum Mineralogiczne im. Kazimierza Maślankiewicza we Wrocławiu, będące częścią Instytutu Nauk Geologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego, znajduje się przy ulicy Cybulskiego 30 oraz posiada oddział przy ulicy Kuźniczej 22. To muzeum kontynuuje tradycje Gabinetu Mineralogicznego z 1812 roku oraz Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu, które działało w latach 1868–1945. W XIX wieku zbiory były skromne, dopóki dyrektor Ferdinand Roemer nie przyczynił się do ich znacznego rozwoju, przenosząc muzea do nowego gmachu Instytutu Farmacji. W 1868 roku otwarto muzeum, ukazujące nie tylko minerały, ale również skały i skamieniałości, z przewagą części paleontologicznej. Po wojnie, wiele eksponatów udało się odzyskać, chociaż kolekcję kamieni szlachetnych wywieziono do Berlina. Muzeum ponownie otwarto w 1952 roku, a w 1966 roku, dzięki wysiłkom prof. Maślankiewicza, udostępniono więcej z kolekcji. W 1985 roku muzeum otrzymało imię swojego twórcy. Dziś gromadzi ponad 30 tysięcy minerałów, z czego około 60% stanowi zbiór poniemiecki. Ekspozycje główne są zlokalizowane w obu siedzibach, przy czym oddział na Kuźniczej oferuje także wystawy czasowe w średniowiecznych piwnicach, co podkreśla jego architektoniczną wartość. Muzeum jest otwarte od poniedziałku do piątku, a w oddziale na Kuźniczej również w soboty, co sprzyja edukacyjnym działaniom, w tym lekcjom muzealnym. Ciekawostką są unikatowe eksponaty, takie jak diament w kimberlicie czy różne formy minerałów, w tym amazonit i malachit.