Muzeum Przyrodnicze we Wrocławiu

Muzeum Przyrodnicze we Wrocławiu, założone w 1814 roku przez prof. Johanna Ludwiga Christiana Gravenhorsta, to istotna instytucja naukowo-badawcza znajdująca się przy ul. Henryka Sienkiewicza 21. Muzeum, będące częścią Wydziału Nauk Biologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego, łączy w sobie bogate zbiory zoologiczne, botaniczne oraz entomologiczne. W jego ekspozycji wyróżniają się cztery główne wystawy: "świat zwierząt", "świat roślin", "układ kostny kręgowców" oraz "owady i człowiek". Ciekawostką jest niemal kompletny szkielet płetwala błękitnego, którego długość przekracza 14,5 m, a także okazy wymarłych gatunków, takich jak wilk workowaty czy papuga karolińska. Wystawa botaniczna, jako jedyna tego typu w Polsce, prezentuje blisko 500 gatunków roślin, w tym rzadkie okazy, takie jak welwiczja przedziwna. Ekspozycja układu kostnego kręgowców obejmuje 66 kompletnych szkieletów różnych zwierząt, w tym czaszkę tura i szkielet jelenia olbrzymiego. Muzeum stanowi również ważne miejsce dla badań, posiadając zasoby około 2,5 mln okazów zwierząt oraz 0,5 mln roślin. Podczas II wojny światowej część zbiorów uległa zniszczeniu, ale zachowano cenne eksponaty, które zostały zabezpieczone i odbudowane pod kierownictwem profesorów Sembrata i Rydzewskiego. W 2004 roku herbarium przeniesiono do osobnego budynku. Muzeum ma najwyższą kategorię w klasyfikacji naukowej oraz regularnie organizuje wystawy czasowe, które przyciągają licznych odwiedzających. Obecnie dyrektorem muzeum jest Tadeusz Stawarczyk.