Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego

Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego, założony w 1818 roku, jest trzecim najstarszym ogrodem botanicznym w Polsce. Znajduje się w Alejach Ujazdowskich i przeszedł historię, zaczynając jako lokalizacja Świątyni Opatrzności Bożej. Ogród początkowo zajmował 22,5 ha, lecz po powstaniu listopadowym jego powierzchnia znacznie się zmniejszyła. W ogrodzie znajdują się również budynki, w tym Obserwatorium Astronomiczne, które wzniesiono w latach 1820-1825. W 1811 roku Rosjanie rozpoczęli jego działalność pod kierownictwem Jakuba Fryderyka Hoffmanna, a później Michała Szuberta. Wartość naukowa ogrodu wzrosła w XIX wieku, kiedy utworzono szkołę ogrodniczą i zaczęto sprowadzać rośliny z zagranicy. Chociaż ogród przeszedł trudne czasy, w tym zamknięcie w 1834 roku i zniszczenia podczas II wojny światowej, udało się go odbudować. Współczesne działania ogrodu koncentrują się na badaniach nad różnorodnością biologiczną, edukacji oraz popularyzacji botanik, organizując wystawy, warsztaty i wydarzenia jak Festiwal Róż czy Dni Storczyków. Ogród ma bogate kolekcje roślin, w tym arboretum oraz dział z roślinami użytkowymi i leczniczymi, oraz zróżnicowane szklarnie, z cennymi sukulentami, tropikalnymi roślinami i palmami. Ciekawostką jest, że w ogrodzie rośnie wiele pomników przyrody oraz gatunków rzadkich i zagrożonych. Ogród Botaniczny UW jest otwarty od kwietnia do października, a wstęp jest płatny. Dyrektorami ogrodu byli m.in. Michał Szubert, Bolesław Hryniewiecki i obecnie Marcin Zych.