ORP Grom

ORP Grom to radziecki niszczyciel projektu 30 bis (typ Smiełyj, typ NATO Skoryi), zbudowany w stoczni im. A. Żdanowa w Leningradzie. Stępkę położono 1 marca 1950 roku, a okręt wodowano 20 grudnia tego samego roku. Do marynarki radzieckiej wszedł 11 sierpnia 1952 roku jako „Sposobnyj”, a następnie 15 grudnia 1957 roku został wydzierżawiony Polskiej Marynarce Wojennej, przyjmując polską banderę. W 1965 roku Grom został odkupiony przez Polskę i włączony do 7 Dywizjonu Niszczycieli, stacjonując w Oksywiu. W trakcie swojej służby brał udział w licznych wizytach kurtuazyjnych, m.in. w Kopenhadze, Breście i Narviku, co podkreślało jego rolę w polskiej polityce morskiej i międzynarodowej współpracy. Z perspektywy architektonicznej, ORP Grom reprezentował charakterystyczne cechy radzieckiego projektowania okrętów z lat 50. XX wieku, łącząc wydajność z nowoczesnym jak na tamte czasy uzbrojeniem. W 1972 roku okręt został przeniesiony do rezerwy, a w 1973 roku ostatecznie wycofany ze służby; jego częściowa rozbiórka miała miejsce około 1977 roku, kiedy to Grom został zatopiony w pobliżu portu na Helu jako element falochronu. W trakcie swojej służby zmieniał numery burtowe, nosząc m.in. „53” oraz „273”. ORP Grom to jeden z dwóch polskich niszczycieli typu 30 bis, obok ORP „Wicher” (II), stanowiący ważny element historii polskiej marynarki wojennej, symbolizujący okres bliskiej współpracy z ZSRR oraz adaptacji radzieckich jednostek w polskiej flocie. Okręt nie tylko służył na morzu, ale również stał się medium wymiany kulturowej i dyplomatycznej, co potwierdzają jego liczne wizyty w portach zachodnich.