Osiedle im. Józefa Montwiłła-Mireckiego w Łodzi

Osiedle im. Józefa Montwiłła-Mireckiego, zlokalizowane w zachodniej części Łodzi, na Polesiu, jest znaczącym obszarem mieszkalnym zamieszkanym przez 1747 osób. Zostało zbudowane w latach 1928–1931 przez łódzki magistrat jako nowoczesne osiedle, które miało służyć łódzkim robotnikom, oferując standardy wysokie jak na tamte czasy, w tym elektryczność i bieżącą wodę. Ważnym elementem jego historii są wysiedlenia mieszkańców podczas II wojny światowej, kiedy to niemieccy okupanci deportowali większość lokatorów, co wpłynęło na późniejszy powrót mieszkańców do tych domów po wojnie. Architektonicznie osiedle, zbudowane według projektu, który zdobył nagrody w konkursie, wpisuje się w ideę modernizmu oraz koncepcje miasta ogrodu, łącząc nowoczesne bloki mieszkalne z zielenią i przestrzeniami rekreacyjnymi. Charakterystyczne dla osiedla są trzypiętrowe budynki, ograniczone w gęstej zabudowie i otoczone trawnikiem oraz placami zabaw. W obszarze urbanistycznym znajdują się także dwie budowle, które kiedyś pełniły funkcję gazowni. Osiedle ma bogatą historię kulturalną, jako miejsce zamieszkania znanych artystów i społeczników, m.in. Władysława Strzemińskiego, Katarzyny Kobro, czy Antoniego Purtala. Istnieją tam również instytucje takie jak biblioteka, XVIII Liceum Ogólnokształcące oraz różnorodne obiekty edukacyjne. Ulice osiedla upamiętniają polskich działaczy socjalistycznych, nawiązując do dziedzictwa patrona osiedla, Józefa Mireckiego, uczestnika Rewolucji 1905 roku. Ciekawostką jest fakt, że mimo upływu lat, osiedle zachowało dobry stan techniczny, co wyróżnia je na tle innych części Łodzi, a otaczający park im. marsz. J. Piłsudskiego stanowi ważną przestrzeń rekreacyjną dla mieszkańców.