Osobowice, część Wrocławia, znana z bogatej historii, architektury i kultury, to miejscowość, która niegdyś była samodzielną wsią. W rejestrze zabytków znajduje się tu kościół parafialny pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus z 1930 roku oraz kaplica Kornów pw. Nawiedzenia NMP z XIX wieku. Osobowice leżą przy Odrze, otoczone Lasem Osobowickim i Różanką, i mają swoje korzenie sięgające młodszej epoki kamienia, kiedy w rejonie pojawiły się pierwsze grodziska. Nazwa Osobowice może wywodzić się od polskiego terminu określającego osobność i wyłączność, a jej pierwsze wzmianki pochodzą z średniowiecza, gdzie miejscowość była notowana pod różnymi zlatynizowanymi nazwami.
W 1242 roku wdowa po księciu Henryku Pobożnym przekazała ziemie zakonowi Św. Klary, co uczyniło Osobowice własnością klasztorną. W XVII wieku powstała figura Matki Boskiej, przypisująca się cudotwórczym właściwościom, co doprowadziło do rozwoju kultu maryjnego i wzniesienia na Górce Kaplicznej drewnianej kaplicy. Po sekularyzacji w 1810 roku Osobowice przekształcono w wieś folwarczną, a w 1812 roku zakupiono przez rodzinę Kornów, która ufundowała nową kaplicę. W XIX wieku okolica stała się popularnym miejscem rekreacyjnym z gospody, browarem i linią kolejową, a wieś została włączona do Wrocławia w 1928 roku. Osobowice przeszły intensywne zmiany, w tym zabudowę willową i podmiejska. Po wojnie wprowadzono ośrodki wypoczynkowe, a w 2004 roku oddano do użytku most Milenijny, łączący Osobowice z Popowicami. W północnej części Osobowic znajdują się obszary pól irygacyjnych oczyszczalni ścieków. Obecnie Osobowice oraz Rędzin mają wspólną Radę Osiedla, a ich populacja wynosi około 2,1 tysiąca mieszkańców, co czyni je miejscem o unikalnym połączeniu historii, kultury i nowoczesności.