Ostrów Północny

Ostrów Północny to wieś położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, która w latach 1975–1998 należała do województwa białostockiego. Charakterystycznymi obiektami miejscowości są parafialna cerkiew prawosławna pod wezwaniem Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy oraz XIX-wieczny cmentarz prawosławny o powierzchni 3 ha. Mieszkańcy kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wincentego Ferreriusza i św. Bartłomieja Apostoła w pobliskim Szudziałowie. W 2011 roku wieś liczyła 116 mieszkańców, a przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 676. Nazwa miejscowości, oficjalnie Ostrów Północny, ma również formę potoczną – Paunocznaja Wostrawo, co odzwierciedla jej dwujęzyczność. Historycznie w 1921 roku w Ostrowie Północnym mieszkało 25 katolików i 206 prawosławnych, co sugeruje różnorodność kulturową. Mimo prób wprowadzenia dwujęzycznych nazw miejscowości, związanych z ustawą o mniejszościach, władze lokalne nie przystąpiły do ich realizacji, co wskazuje na silne, tradycyjne dążenie do utrzymania jednolitego, polskiego statusu kulturowego. Socjologicznie obserwuje się tu opór wobec zmiany oraz niską aktywność Białorusinów w dążeniu do emancypacji, co oddaje szerszy kontekst kulturowy nie tylko w gminie, ale i w całej Polsce. Dwie różne narracje kulturowe oraz historia obszaru, który przed rozbiorami Rzeczypospolitej Obojga Narodów należał do Wielkiego Księstwa Litewskiego, stawiają przed lokalnym społeczeństwem wyzwanie w postaci zachowania dziedzictwa kulturowego w obliczu możliwych zmian demograficznych. Inicjatywy na rzecz dwujęzyczności, chociaż spotkały się z uznaniem, nie znalazły dalszego poparcia z powodu lokalnych obaw przed utratą tożsamości. Ostrów Północny przedstawia zatem przykład złożoności relacji etnicznych i kulturowych w Polsce, gdzie modernizacja i rozwój turystyczny stykają się z lokalnymi tradycjami oraz historią, co uwidacznia szersze napięcia w kwestii mniejszości narodowych w kraju.