Płóczki Górne

Płóczki Górne to wieś sołecka położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, z bogatą historią sięgającą czasów prehistorycznych, kiedy to znaleziono ślady osadnictwa neolitycznego. W okresie średniowiecza miejsce to stało się znane dzięki wydobyciu złota aluwialnego. W dokumencie z 1217 roku, wydanym przez Henryka I Brodatego, wieś została wzmiankowana w kontekście darowizn na rzecz kościoła parafialnego w Lwówku Śląskim. Kościół św. Bartłomieja, wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków, pochodzi z XIII wieku i przeszedł liczne przebudowy. Wnętrze zachowało gotyckie rzeźby, renesansowe nagrobki oraz barokowe elementy, w tym polichromowany ołtarz. Wśród innych zabytków znajduje się pastorówka z 1753 roku, wieża z XIX wieku oraz zespół dawnego kościoła ewangelickiego, który nie przetrwał do naszych czasów. Podczas XVIII i XIX wieku Płóczki Górne były miejscem intensywnej działalności rolniczej oraz rzemieślniczej, a pożar w 1868 roku spowodował znaczne zniszczenia. W okresie międzywojennym wieś była siedzibą PGR, a według Narodowego Spisu Powszechnego w 2011 roku liczyła 554 mieszkańców. Płóczki Górne charakteryzują się architekturą regionalną z typowym dla końca XIX wieku budownictwem, w którym murowany parter łączy się z szachulcowymi piętrami. Ciekawostką są złoża agatów i ametystów, które mają znaczenie dla lokalnej gospodarki. W 2003 roku zorganizowano doroczny Bieg Szlakiem Agatowym, co podkreśla atrakcyjność turystyczną regionu. Wieś jest otoczona malowniczymi wzgórzami, a w jej okolicy prowadzi kilka szlaków turystycznych, co sprzyja rekreacji i kontemplacji natury.