Pałac Sanguszków w Tarnowie

Pałac Sanguszków w Tarnowie, znany również jako Budynek Starostwa Tarnowskiego, ma bogatą historię sięgającą końca XVIII wieku, kiedy to został wzniesiony z inicjatywy Hieronima Sanguszki. Budowla, która pierwotnie pełniła funkcję magnackiej siedziby, przekształciła się na przestrzeni lat w ważny obiekt administracyjny. W XIX wieku, po sprzedaży przez Eustachego Sanguszkę władzom austriackim, w pałacu mieściły się różne instytucje publiczne, w tym cyrkuł i starostwo powiatowe. W czasie rzezi galicyjskiej przed budynkiem składano ofiary rabacji, a starosta Breinl interweniował w ważnych lokalnych sprawach politycznych. Oprócz licznych przebudów, które miały miejsce w XIX i XX wieku, architektura pałacu łączy style klasycystyczny i neobarokowy, charakteryzując się dziesięcioosiową fasadą z wyraźnymi ryzalitami oraz bogatymi detalami architektonicznymi. Wnętrza, z wieloma rodzajami sklepienia oraz ozdobnymi elementami, miały istotne znaczenie dla funkcjonalności budynku. Po II wojnie światowej pałac stał się siedzibą powiatowych władz, a w 2003 roku został wpisany do rejestru zabytków. Atrakcyjnością budynku jest także jego położenie w centrum Tarnowa, co czyni go lokalną ikoną historyczną. Pałac, będąc obiektem użyteczności publicznej, gościł w przeszłości znaczące wydarzenia oraz osób związanych z administracją, a dziś pozostaje nieużytkowany i w rękach prywatnych. Ciekawostką jest fakt, że w czasie I wojny światowej, pałac stał się miejscem, gdzie złożono przysięgę lojalności wobec polskiego rządu, co zaznacza jego ważne miejsce w historii Tarnowa. Pałac nie tylko świadczy o architektonicznym dziedzictwie regionu, ale również o skomplikowanej historii społeczno-politycznej, z którą jest związany. Ostatecznie, budowla jako całość ukazuje rozwój miasta oraz przemiany architektoniczne i polityczne przełomu wieków.