Pałac w Lubostroniu

Pałac w Lubostroniu, wybudowany w latach 1795–1800 przez architekta Stanisława Zawadzkiego na zlecenie hrabiego Fryderyka Skórzewskiego, jest znakomitym przykładem architektury klasycystycznej w Polsce. Konstrukcja, nawiązująca do słynnej Villa Rotonda autorstwa Andrea Palladia, charakteryzuje się kwadratowym planem i centralną salą rotundową przykrytą miedzianą kopułą, zwieńczoną posągiem Atlasa. Elewacja pałacu wyróżnia się portykiem z ośmioma kolumnami jońskimi oraz licznymi dekoracjami, w tym sztukaterią i malowidłami. Pałac otacza park krajobrazowy, zaprojektowany przez znanego architekta krajobrazu Teicherta. Związek z historią regionu sięga XVIII wieku, kiedy to dobra łabiszyńskie zakupił hrabia Franciszek Skórzewski, a pałac stał się miejscem związanym z kulturą i sztuką. W II połowie XX wieku dyrektor Filharmonii Pomorskiej, Andrzej Szwalbe, zainicjował cykl koncertów w Lubostroniu, które trwały przez wiele lat, przyciągając artystów i melomanów. Współczesna działalność pałacu jako instytucji kultury obejmuje koncerty, wernisaże oraz spektakle teatralne, a zespół pałacowo-parkowy w Lubostroniu został uznany za Pomnik Historii w 2023 roku. Ciekawostką jest, że kapitele i bazy kolumn w pałacu pochodzą z niewybudowanej Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, a ikonografia dekoracji wnętrz sugeruje zainteresowanie zleceniodawcy zagadnieniami polsko-niemieckimi. Pałac, mimo licznych zniszczeń, które miał miejsce w wyniku nawałnic w 2017 roku, pozostaje ważnym punktem kulturalnym oraz historycznym w regionie.