Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie

Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie, założone w 1888 roku z inicjatywy Jana Maurycego Kamińskiego i Jana Karłowicza, jest jednym z najstarszych muzeów etnograficznych w Polsce. Początkowo zbiory gromadzono przy Warszawskim Ogrodzie Zoologicznym, a w 1896 roku zostały przeniesione do Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Muzeum zdobyło renomę dzięki ziemi etnograficznej, a pod kierownictwem Eugeniusza Frankowskiego w 1921 roku przekształciło się w nowoczesną instytucję naukową i wystawienniczą. W 1939 roku zbiory liczące około 30 000 obiektów uległy zniszczeniu w wyniku II wojny światowej. Po wojnie muzeum wskrzeszono jako Muzeum Kultur Ludowych, a pierwsza powojenna wystawa miała miejsce w 1949 roku. W 1959 roku muzeum otrzymało nową siedzibę w odbudowanym gmachu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, gdzie do dziś się mieści. Muzeum, będące samorządową instytucją kultury, koordynowane przez dr Kazimierza Pietkiewicza, uzyskało status narodowej instytucji kultury w 1992 roku. Na jego zbiorach, bijących rekordy, szczególnie w bibliotece z około 30 tysiącamiwoluminów, znajduje się bogaty zbiór materiałów etnograficznych, w tym dokumenty, rękopisy, fotografie oraz multimedia. Muzeum organizuje wystawy stałe, takie jak "Zwykłe – Niezwykłe" oraz "Czas Świętowania w kulturach Polski i Europy", które ukazują tradycje i obiekty związane z kultura ludową, wzbogacone o interaktywne multimedia. Ciekawostką jest fakt, że muzeum wydaje czasopismo naukowe „Etnografia Nowa” oraz posiada dział edukacji skierowany do dzieci. Muzeum gości wiele cennych eksponatów, w tym zabytki, stroje ludowe, narzędzia rzemieślnicze oraz unikatowe zbiory z różnych regionów świata, m.in. Azji i Australii. Warto również zaznaczyć, że Muzeum Etnograficzne prowadzi aktywne programy edukacyjne i wystawiennicze, starając się przybliżyć społeczeństwu bogactwo etnograficznych tradycji, co czyni je ważnym miejscem na kulturalnej mapie Polsce.