Pawłów

Pawłów, będący dzielnicą Zabrza od 1951 roku, ma bogatą historię, sięgającą 1774 roku, kiedy to Mathias von Wilczek założył pierwszą kolonię, nazwaną na cześć swojego syna Pawła. Z biegiem lat powstały dwie osady: Pawłów Dolny i Pawłów Górny, które w 1830 roku połączyły się w jedną gminę. Pierwszym znanym wizerunkiem herbu Pawłowa była Najświętsza Panna Maryja, później przedstawiano także świętego Pawła. Od drugiej połowy XIX wieku Pawłów zaczął rozwijać się w związku z eksploatacją węgla, co spowodowało napływ ludności – w 1870 roku zamieszkiwało go 935 osób, a pod koniec wieku liczba ta wzrosła do 3000. W latach 20. XX wieku, po przyłączeniu do Polski, Pawłów przeżył intensywny rozwój, osiągając w 1924 roku populację 6057 mieszkańców oraz rozwijając infrastrukturę: urząd gminy, posterunek policji, szkoły i kino. Okres międzywojenny to czas bujnego życia kulturalnego, z wieloma organizacjami zrzeszającymi mieszkańców. Niestety, po drugiej wojnie światowej nastąpił znaczny spadek ludności w wyniku eksploatacji górniczej i emigracji. Pawłów stał się "sypialnią" Zabrza, a dziś liczy około 2000 mieszkańców. W obszarze edukacji, początki szkolnictwa w Pawłowie sięgają XIX wieku, z lokalną szkołą otwartą w 1875 roku. W kolejnych latach zakładano nowe placówki, jednakże II wojna światowa przerwała dalszy rozwój. Po wojnie, po reorganizacji administracyjnej, w Pawłowie funkcjonowały dwie szkoły, które z czasem połączono. Dziś Szkoła Podstawowa nr 34 w Zabrzu oraz Przedszkole nr 30 tworzą zespół szkolno-przedszkolny. Pawłów, z architekturą reprezentującą historyczny rozwój oraz bogatym życiem społecznym, pozostaje istotnym elementem regionalnej historii Śląska.