Plac Bohaterów Getta w Krakowie

Mały Rynek w Podgórzu, znany dziś jako Plac Bohaterów Getta, ma bogatą historię sięgającą początku XIX wieku. Pierwotnie był to niezabudowany plac związany z targowiskiem solnym, który z czasem przekształcił się w popularne miejsce handlu, w szczególności w latach 80. XIX wieku, kiedy to rozpoczęto handel bydłem i świniami. Z czasem, w miarę rozwoju Podgórza, plac zyskał nowe budynki oraz podwójną numerację adresową. W latach 90. XIX wieku otwarto tu sklepy oraz przetwórnię cykorii, z kolei w 1909 roku powstała apteka "Pod Orłem" prowadzona przez Tadeusza Pankiewicza, jedynego nieżydowskiego mieszkańca getta. W 1917 roku plac został przemianowany na Plac Zgody, co nawiązywało do połączenia Podgórza z Krakowem. W latach 30. XX wieku powstał tu dworzec autobusowy, obsługujący milion pasażerów rocznie, aż do wybuchu II wojny światowej. W okresie holokaustu, od 1941 do 1943 roku, plac stał się centralnym punktem krakowskiego getta, gdzie odbywały się selekcje i deportacje Żydów. Po wojnie obszar przeszedł szereg przekształceń, a w 2005 roku przeprowadzono gruntowną przebudowę, podczas której odsłonięto pomnik upamiętniający krakowskie getto w formie 70 krzeseł, nawiązujący do wspomnień Tadeusza Pankiewicza. To miejsce zyskało międzynarodowe uznanie, otrzymując wyróżnienia w konkursach związanych z przestrzenią publiczną. Dziś Plac Bohaterów Getta jest symbolem pamięci o żydowskiej społeczności Krakowa.